Υπάρχουν αντικείμενα στη ζωή που δείχνουν απλά και ταπεινά, αλλά αν ξέρεις να τα νιώσεις, τότε μπορείς να δεις πως είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το yoga mat είναι ένα από αυτά. Από μακριά μοιάζει με ένα ρολό ίσως λίγο βρώμικο, λίγο ιδρωμένο, σίγουρα πεταμένο στην άκρη του δωματίου μετά από ένα δυνατό μάθημα vinyasa.

Αλλά στην πραγματικότητα, είναι ένα ολόκληρο σύμπαν. Μια πύλη. Ένα ενεργειακό πεδίο τόσο προσωπικό, όσο τα όνειρά μας.

Γιατί το Yoga Mat είναι Κάτι Περισσότερο από ένα Κομμάτι Καουτσούκ

Εργασία από την Βίβιαν Ουρανίτσα για το πρόγραμμα Εκπαίδευσης Δασκάλων Yoga RYS 200.

Ας το πιάσουμε απ’ την αρχή όμως.

Το Yoga mat είναι Σκηνή, Παράσταση και Θεατής

Κάθε φορά που πατάς στο στρώμα σου, κάτι συμβαίνει. Όχι κάτι θεαματικό με πυροτεχνήματα, κάτι αθόρυβο, αλλά βαθύ. Μπορεί να μπήκες στην πρακτική σου με τη βαριά διάθεση της καθημερινότητας, αλλά εκεί πάνω στο δικό σου, γνώριμο, στρωμένο yoga mat σιγά-σιγά ξεκινάει η μεταμόρφωση.

Δεν κάνεις απλά κινήσεις. Δεν εκτελείς ασκήσεις. Αν αφήσεις λίγο τον νου στην άκρη, θα δεις ότι σε ζει το στρώμα. Σε κρατάει, σε καθρεφτίζει, σε παρατηρεί. Είναι εκεί για να σου θυμίζει ποιος είσαι όταν όλα γύρω ξεχνιούνται.

Κι όπως ακριβώς το σώμα κουβαλάει αναμνήσεις, τραύματα και στιγμές, έτσι και το στρώμα σου κουβαλάει τη δική σου διαδρομή. Τις μέρες που ένιωσες παντοδύναμος σε μια virabhadrasana. Τις άλλες που απλά έμεινες σε παιδική στάση και έκλαψες λίγο, χωρίς λόγο ή με όλους τους λόγους του κόσμου.

Το Ενεργειακό Αποτύπωμα της Πρακτικής

Μην το γελάς. Η ενέργεια που αφήνεις πάνω στο στρώμα είναι αληθινή. Κάθε αναπνοή, κάθε drishti, κάθε μυστικό που λες στον εαυτό σου ενώ βρίσκεσαι σε μια δύσκολη στάση, όλα καταγράφονται. Όχι σε ένα αρχείο ή σε κάποιο σκληρό δίσκο, αλλά στο ίδιο το πεδίο του στρώματος. Στην ύλη του. Στον «χώρο» του.

Γι’ αυτό και το yoga mat γίνεται σταδιακά προέκταση της πρακτικής σου. Μπαίνεις πάνω του και πριν καν αρχίσεις το σώμα ξέρει. Αναγνωρίζει. Σαν να λέει, «α, εδώ είμαστε ασφαλείς, εδώ μπορούμε να αφεθούμε». Εδώ δεν χρειάζεται να προσποιηθείς. Εδώ δεν πας για likes. Πας για εσωτερική καθαρότητα. Για ξεσκόνισμα ψυχής.

Και όπως δεν θα φορούσες τα παπούτσια κάποιου άλλου για να περπατήσεις τον δικό σου δρόμο, έτσι και δεν πρέπει να μπαίνει κάποιος άλλος στο στρώμα σου. Όχι γιατί είσαι εγωιστής ή κολλημένος. Αλλά γιατί είναι ιερό.

Σαν Τελετουργία, Όχι Ρουτίνα

Πολλοί θεωρούν τη yoga μια μορφή άσκησης. Κι εντάξει ναι, το σώμα δουλεύει, ο ιδρώτας πέφτει, οι μύες νιώθουν. Αλλά η ουσία είναι αλλού. Είναι στην πρόθεση. Στην αναπνοή. Στο πώς επιστρέφεις ξανά και ξανά στο yoga mat, σαν να είναι τελετουργία. Με τη δική σου πρόθεση, με τη δική σου ενέργεια.

Κι εκεί είναι που το yoga mat γίνεται χώρος μύησης. Όσο το χρησιμοποιείς, τόσο χτίζεται μεταξύ σας μια μυστική συμφωνία. Το στρώμα υπόσχεται να σε κρατήσει, να μη σε αφήσει να γλιστρήσεις (κυριολεκτικά και μεταφορικά), και εσύ του υπόσχεσαι πως θα εμφανίζεσαι. Όπως είσαι. Κουρασμένος, ενθουσιασμένος, μπερδεμένος, όλα παίζουν.

Και γιατί Δεν το Δανείζουμε;

Όχι, δεν είναι τσιγκουνιά. Ούτε υστερία. Είναι προστασία. Γιατί όπως το σώμα σου απορροφά κραδασμούς και συναισθήματα, έτσι και το στρώμα σου απορροφά την ενέργεια κάθε πρακτικής. Όταν το δώσεις σε κάποιον άλλον ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις  ανοίγεις έναν χώρο που δεν είναι δικός του. Και τα δικά σου ίχνη, τα δικά σου φορτία, μπλέκονται με τα δικά του. Και κάπως έτσι, ο καθαρός ενεργειακός χώρος μπερδεύεται.

Σκέψου το σαν να έδινες το ημερολόγιό σου για να γράψει κάποιος άλλος εκεί μέσα τις σκέψεις του. Ίσως να σε ενδιέφερε να το διαβάσεις, αλλά δεν θα ήταν πια δικό σου. Δεν θα ένιωθες άνετα να συνεχίσεις εκεί. Θα υπήρχε κάτι… ξένο. Κι ας ήταν καλός άνθρωπος. Κι ας έκανε καλή πρακτική.

Το ίδιο ισχύει και με την αλλαγή yoga mat. Πολλοί αλλάζουν yoga mat κάθε χρόνο, είτε επειδή τους κουράζει το παλιό, είτε γιατί τους τράβηξε κάποιο καινούργιο σχέδιο. Αλλά όταν έχεις δουλέψει πάνω στο στρώμα σου  όταν έχεις ανοιχτεί, πονέσει, θεραπευτεί  τότε δεν το αφήνεις εύκολα. Είναι σαν να αλλάζεις τα θεμέλια ενώ έχεις ήδη χτίσει σπίτι.

Το Yoga mat είναι ο Καθρέφτης σου

Και όχι, δεν είναι καθρέφτης που σου δείχνει αν έχεις τέλεια ευθυγράμμιση στον σκύλο με το κεφάλι κάτω. Είναι καθρέφτης του πώς πατάς στη ζωή. Πώς στέκεσαι απέναντι στον εαυτό σου. Πώς αναπνέεις μέσα στην αβεβαιότητα.

Γι’ αυτό το στρώμα σου δεν είναι απλά αντικείμενο. Είναι σύμβολο. Είναι μάρτυρας. Είναι χώρος συνάντησης με εσένα τον ίδιο κάθε φορά από την αρχή, κάθε φορά λίγο πιο βαθιά.

Κι έτσι, την επόμενη φορά που θα το απλώσεις κάτω, να το κοιτάξεις λίγο με τρυφερότητα. Να του πεις ευχαριστώ. Που σε αντέχει. Που σε στηρίζει. Που είναι εκεί.

Και μετά, πάρε μια βαθιά αναπνοή. Γιατί είσαι έτοιμος. Όπως πάντα.