Me, my Bhujangasana and I…
Από τα 26 μου σχεδόν είχα πόνους στη μέση και η διάγνωση ήταν εκφυλιστική δισκοπάθεια (Ο4, Ο5, Ι1). Την επόμενη δεκαετία είχα τουλάχιστον 3-4 δυνατές κρίσεις με αφόρητους πόνους και αναγκαστική ακινησία στο κρεβάτι. Το γνωστό «λουμπάγκο».
Ένα έχω μόνο να σας πω. Αν το 2001 δεν είχα συναντηθεί με τη yoga, δεν ξέρω που θα ήμουν σήμερα. «Μπορεί αλήτης να ‘μουνα, να ‘χα καταστραφεί», όπως λέει και το λαϊκό άσμα.
Θυμάμαι όταν είχα πρωτοξεκινήσει την πρακτική, οι θέσεις που ένιωθα την μεγαλύτερη δυσφορία ήταν η Κόμπρα (Bhujangasana) και γενικότερα οι Πίσω Κάμψεις.
Όσο περνούσαν τα χρόνια ένιωθα πολύ καλυτέρα με τη μέση μου και δεν είχα καθόλου ενοχλήσεις παρόλο που έκανα σχετικά προχωρημένες θέσεις, αρκετά έντονες για το σώμα μου.
Σήμερα, μετά από 20+ έτη πρακτικής, η αγαπημένη μου θέση πια είναι η Κόμπρα και γενικά οι Πίσω Κάμψεις. Τώρα πια απολαμβάνω στην κίνηση της σπονδυλικής στήλης, το άνοιγμα του θώρακα και το σπουδαιότερο την απελευθέρωση της καρδιάς.
Χρειάστηκε όμως να κάνω πολλά λάθη και να διαχειριστώ τα “θέματά” μου για να φτάσω εδώ. Το λάθος είναι ο τρόπος που μαθαίνουμε, δεν χρειάζεται να το φοβόμαστε. Παθαίνω και μαθαίνω.
Αρκεί πράγματι να μαθαίνω αλλιώς θα συνεχίσω να παθαίνω. Όταν το σώμα μου κατάλαβε ότι η κάμψη προς τα πίσω ξεκινάει από το άνοιγμα του θώρακα κι αυτό με τη σειρά του ξεκινάει όταν οι ωμοπλάτες έρχονται κοντά, τότε όλα άλλαξαν. Άνοιξε η καρδιά μου και οι κάμψεις προς τα πίσω έγιναν βαθιές και με σχετική άνεση.
Η καλή γνώση ανατομίας, φυσιολογίας, εμβιομηχανικής, ενεργειακής ανατομίας και η σωστή εφαρμογής της Abhyasa & Vairagyam είναι τα συστατικά της επιτυχίας για κάθε ασκούμενο στη yoga.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορώ να κάνω την Eka Pada Raja Kapotasana ή την Natarajasana γιατί πολύ απλά η κατασκεύη του σώματος μου δεν είναι για αυτές τις θέσεις. Όμως, πραγματικά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Μου αρκεί ότι νιώθω πολύ καλά μέσα στο σώμα μου και σίγουρα στα 55 (κλεισμένα!) η μέση μου μπορεί να κάνει περισσότερα από ότι έκανε στα 30 μου. Χα!
«Υπάρχει μια άσανα που θα κάνεις τέλεια και μια που δεν θα κάνεις ποτέ».
Έτσι μας έλεγε ο Bharat, ένας από τους πρώτους μου δάσκαλους στην Ινδία, εννοώντας ότι κάθε σώμα έχει ορισμένες προδιάγραφες.
Από ανατομικής πλευράς είναι χρήσιμο να γνωρίζετε ότι όλες οι κινήσεις του σώματος εξαρτώνται από το σχήμα των οστών. Όλοι έχουμε τα ίδια όστα αλλά το σχήμα τους είναι διαφορετικό σε κάθε άνθρωπο. Τα οστά σχηματίζουν τις αρθρώσεις οι οποίες ορίζουν το διαφορετικό εύρος κίνησης σε κάθε σώμα. Πολλές φορές είναι μέγαλη η διαφορά ανάμεσα στην αριστερή και την δεξιά πλευρά, στον ίδιο άνθρωπο. Σίγουρα το μυϊκό σύστημα παίζει το ρολό του αλλά η βελτίωση που μπορεί να προκύψει είναι περίπου 30-40% αναλόγως ποσό «φιλική προς τον χρήστη», δηλαδή χωρίς τραυματισμούς, είναι η πρακτική.
Με λίγα λόγια, αν θα καταφέρεις μια θέση ή όχι είναι καθαρά θέμα κατασκεύης. Εξαρτάται κυρίως από τα οστά και τις αρθρώσεις σου, που είναι σταθερά στο σώμα, και λιγότερο από την ελαστικότητα ή την δύναμη των μυών σου. Οπότε μην σε πιάνει εμμονή με τις θέσεις. Απόλαυσε την διαδρομή χώρις να ανησυχείς πότε ή που θα φτάσεις.
Αυτό όμως που θέλω πραγματικά να μοιραστώ μαζί σας είναι ότι όλα αλλάξαν επίπεδο, όταν εμπέδωσα πραγματικά τι σημαίνει:
“Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής”
Εκεί έγινε η πιο σημαντική αλλαγή στη πρακτική και στη ζωή μου. Ο εγκέφαλος δημιούργησε νέες συνάψεις και η αντίληψη μου άνοιξε νέους ορίζοντες.
Από τότε αντιμετωπίζω κάθε σώμα και το δικό μου φυσικά, με ιερότητα και σεβασμό προς το θείο δώρο που μας έχει δοθεί. Αυτή σκέψη ξεκλείδωσε μεγάλο μέρος από το δυναμικό μου στο σωματικό και κυρίως στο νοητικό επίπεδο.
Άλλωστε ο αληθινός στόχος της πρακτικής είναι το μυαλό.
Το σώμα είναι το σημείο εκκίνησης για το εσωτερικό ταξίδι.